Fluweelzacht is de hand die hij ons geeft, op het poezelige af. Een warme, innemende glimlach vult zijn gelaat, zijn indringende blik lijkt tot op de bodem van onze ziel te boren. Van een man die als staatsgevaarlijke separatist gebrandmerkt is, zou je dat niet meteen verwachten. Toch is het precies dat waar de Chinese overheid deze minzame monnik van beschuldigt …
Oud-Manali doet zijn naam alle eer aan, zo blijkt. De huizen getuigen er van een rurale eenvoud die we met een ver verleden meenden te moeten associëren. Ooit moeten het imposante gebouwen geweest zijn, deze typische boerderijen die
“At last they entered a world within a world”, zo beschrijft Rudyard Kipling het ogenblik waarop de jonge Kim in de gelijknamige novelle de Spitivallei betreedt. Een wonderlijke wereld noemt hij het, waar de dimensies zo enorm zijn dat zelfs uit het puin van het gebergte nog hoge heuvels ontstaan. “Surely the Gods live here”, zo besluit hij ...
Middernacht. Door de stoffige straten van Kaza verdwijnt de vrachtwagen van kolonel Pardhan met onze voorraden en onze bagage waggelend de duisternis in. Zelf mogen we nog flink wat uurtjes slapen voor we in zijn spoor zullen volgen. Drie dagen zal het duren vooraleer we onze eindbestemming …
Van alle kanten stromen ze toe, de pelgrims. Jong en oud wil erbij zijn op deze tweede dag van de zesde maand van de Tibetaanse kalender. Net zoals wij overigens. Want dan vindt hier in het klooster van Phyang, zo’n vijftien kilometer ten westen van de hoofdstad Leh, het jaarlijkse festival van de Heilige Dansen plaats …
